Wczesne życie i początki kariery
Glenn Close pochodzi z rodziny o bogatych tradycjach. Jej ojciec, William Taliaferro Close, był oficerem marynarki wojennej, a matka, Bettine Moore, pracowała jako socjolog. Glenn dorastała w różnych częściach świata, dzięki pracy ojca, który pełnił funkcje dyplomatyczne. To doświadczenie międzynarodowego życia miało duży wpływ na jej postrzeganie świata oraz późniejszą zdolność do adaptacji w różnych rolach filmowych. W młodości Close studiowała na Uniwersytecie Wesleyan w Connecticut, gdzie studiowała teatr, a także interesowała się muzyką. To właśnie tam poczuła pierwsze pociągnięcie do aktorstwa i postanowiła podjąć karierę w sztuce.
Jej pierwsze występy na scenie miały miejsce w teatrach off-Broadwayowskich, ale prawdziwy przełom w jej karierze nastąpił w 1980 roku, kiedy zagrała w dramacie telewizyjnym „The Elephant Man” (1980), za który otrzymała pierwszą nominację do Emmy. To jednak nie była jeszcze główna scena, na której miała rozwinąć swój potencjał. Glenn Close zaczęła być dostrzegana przez większe produkcje filmowe, które wkrótce miały zmienić bieg jej kariery.
Złote lata kariery filmowej
Lata 80. i 90. to czas, w którym Glenn Close zaczęła zdobywać zasłużoną sławę w Hollywood. W 1987 roku zagrała w jednym z najbardziej ikonicznych filmów tamtej dekady, „Fatalne zauroczenie” („Fatal Attraction”). W roli Alex Forrest, kobiety, która nie potrafi poradzić sobie z odrzuceniem po romansie z żonatym mężczyzną, Glenn Close zademonstrowała swoją zdolność do grania postaci intensywnych, pełnych pasji i złożonych emocjonalnie. Jej rola, pełna nieoczywistego, mrocznego uroku, przeszła do historii kina, a Close zdobyła za nią kolejną nominację do Oscara. Choć film okazał się komercyjnie sukcesem, rola Close zyskała również dużą wagę kulturową, wywołując liczne dyskusje na temat wizerunku kobiet w kinie i ich postrzegania w kontekście ról matki, kochanki i ofiary.
W 1988 roku aktorka ponownie zwróciła na siebie uwagę w filmie „Niebezpieczne związki” („Dangerous Liaisons”), gdzie wcieliła się w postać krwiopijczej Marquise de Merteuil. Kreacja ta, pełna intelektualnej przewrotności i wyrachowania, była jednym z jej najlepszych osiągnięć artystycznych, które pozwoliły jej jeszcze bardziej umocnić swoją pozycję w branży. W 1989 roku za tę rolę otrzymała kolejną nominację do Oscara, tym razem za najlepszą aktorkę pierwszoplanową.
Również w latach 90. Close była niezwykle aktywna. Jej role w takich filmach jak „101 dalmatyńczyków” (1996), gdzie zagrała okrutną Cruellę de Vil, były zupełnie inne od tych, w których występowała wcześniej, lecz wciąż pełne jej charakterystycznej charyzmy. Mimo że była głównie znana z ról antagonistycznych, Close doskonale odnajdywała się również w bardziej subtelnych, dramatycznych rolach.
Nominacje i wygrane
Chociaż Glenn Close nigdy nie zdobyła Oscara, co często jest traktowane jako pewne niedopatrzenie w historii Hollywood, jej nominacje (siedem w kategorii najlepszej aktorki pierwszoplanowej i drugoplanowej) są świadectwem jej niezwykłego talentu.
Telewizja, teatr i działalność pozafilmowa
Glenn Close nie ograniczała swojej kariery wyłącznie do filmów. Z powodzeniem odnajdywała się także w telewizji i teatrze.
Występowała na Broadwayu, zdobywając nagrody, takie jak Tony Award za najlepszą rolę w musicalu „Sunset Boulevard” (1995), gdzie zagrała postać Judy Garland. Mimo upływu lat, jej obecność na scenie jest wciąż pełna energii i pasji, która zjednuje jej zarówno fanów, jak i krytyków.
Podsumowanie
Glenn Close to jedna z najważniejszych postaci w historii kina, której talent i zaangażowanie pozostaną w pamięci na zawsze. Dzięki swojej różnorodnej karierze, od tragicznych ról filmowych po emocjonalne występy w teatrze i telewizji, zdobyła nie tylko uznanie krytyków, ale także miliony fanów na całym świecie. Pomimo braku Oscara, Glenn Close pozostaje symbolem doskonałości aktorskiej i niezwykłego profesjonalizmu, który będzie inspirować kolejne pokolenia twórców i widzów.
Więcej o sylwetkach kobiet znajdziecie tutaj.
