Pustynia, drzewa Joshua, kaktusy, to wszystko zawsze wydawało mi się bardzo egzotyczne. W związku z tym od wielu lat ten park był na mojej liście marzeń.
Joshua Tree National Park urzekł mnie.
Cieszę się, że odwiedziłam to miejsce zimą. Po pierwsze ze względu na temperaturę. W ciągu dnia było całkiem ciepło i przyjemnie, około 20 stopni C. Latem, kiedy temperatury dochodzą do 40 stopni C, pokonywanie pewnych szlaków może być bardzo trudne. A po drugie ze względu na liczbę turystów. Podjeżdżając do poszczególnych atrakcji w parku, zawsze były wolne miejsca na parkingach.
Joshua Tree National Park jest stosunkowo łatwy do zwiedzania. Najwygodniej po parku poruszać się swoim samochodem. Park ma wiele atrakcji dla osób bardziej i mniej chętnych do wspinaczki czy długich spacerów. Są atrakcje, które można zobaczyć prawie z drogi, są takie, do których należy podejść kilkaset metrów, ale są również miejsca, w których można spróbować wspinaczki lub po prostu „pogubić” się w skałach.
Juki i kaktusy
Park znajduje się na obszarze fragmentów dwóch pustyń: Mojave i Kolorado.
Jego nazwa pochodzi od nazwy rośliny Joshua Tree (Yucca brevifolia), po polsku drzewa Jozuego, która nie jest drzewem, ale juką. Dlatego też spotykamy się z nazwą juka krótkolistna w języku polskim. Ta zimozielona roślina, odporna jest na mrozy, jak i na wysokie upalne temperatury. Występuje tylko w tym obszarze – Południowa Kalifornia, Arizona, Newada, Utah. Dorasta do kilkunastu metrów, jej powyginane pędy tworzą „gałęzie”, liście są niebywale twarde i ostre.
Jest to gatunek zagrożony, dlatego objęty jest ścisłą ochroną. Na terenie parku spotkamy je praktycznie w każdym miejscu, są jedną z jego głównych atrakcji. Tuż obok miejsca piknikowego przy Hidden Valley znajduje się „las” wyjątkowych egzemplarzy – bardzo malownicze miejsce.
Kolejna atrakcja to kaktusy! Spotkać tu można wiele gatunków na każdej ścieżce. Uwaga na ich kolce. Najbardziej dokuczliwe potrafią być kaktusy cholla. Mówi się o nich „skaczące”. Mają one cieniutkie osłonki pokrywające ich kolce, które chronią roślinę przed wysokimi temperaturami odbijając promienie słoneczne. To dzięki nim te kaktusy wyglądają jak puszyste maskotki. Gdy muśniemy roślinę, jej fragment przyczepia się do butów, ubrania lub skóry, mamy wręcz wrażenie, że nas zaatakował. To system obronny rośliny. Ciężko te igły usunąć palcami, bo przyczepiają się do palców.
Najwięcej ich zobaczymy w Cholla Cactus Garden. To fragment pustyni, gdzie rośną wielkości człowieka, można spacerować pomiędzy nimi specjalnie wydzieloną ścieżką, wiodącą częściowo po drewnianych pomostach. Są przepiękne, „misiowate” aż się chciałoby je pogłaskać, jednak lepiej trzymać się od nich z daleka.
Kolejną atrakcję w parku stanowią oazy, miejsca z bujną roślinnością, szczególnie z pięknymi palmami. Jest ich kilka, możemy wybrać tę, którą akurat mamy po drodze. Najłatwiej podjechać do Oazy Mara, która znajduje się tuż przy wjeździe do parku w miejscowości Twentynine Palms.
Skalne formacje
Duże wrażenie robią skały o przedziwnych kształtach. Skull Rock (czaszka), Shark Rock (rekin), Whale Rock (wieloryb), Heart Rock (serce), Arch Rock (łuk), ….
Część z nich jest zaznaczona na mapie parku, te najbardziej charakterystyczne i znane. Jednak spacer pomiędzy skałami i próba odnajdywania różnych kształtów samemu, to wspaniała zabawa.
Moje ulubione skalne miejsca wybrane z mapki parku to Hidden Valley, Jumbo Rocks, Arch Rock. W każdej z nich trzeba przejść kawałek z parkingu, by „zatopić” się pośród skał i kaktusów. Najwspanialsze skalne miejsce to dla mnie zdecydowanie Hall of Horrors, gdzie można przejść „tunelami” skalnymi, wąskimi dolinami pomiędzy skałami, by wspiąć się na szczyt.
Jednak przejście w szczelinach między skałami może okazać się zbyt trudne, szczególnie dla osób, które cierpią na klaustrofobię.
Na każdym szlaku należy uważać na dzikie zwierzęta, sporo tu m.in. skorpionów, jaszczurek, żółwi, kojotów i grzechotników. W sezonie zimowym ze względu na niską dla nich temperaturę zwykle się chowają, jednak nie wszystkie.
Dla osób, które lubią z góry podziwiać widoki, a niekoniecznie mają ochotę lub czas na wspinaczkę, polecam podjechać na Keys View. Choć powiem szczerze, że mnie widok trochę rozczarował, większą frajdę miałam podziwiając pustynne klimaty ze „szczytu” skał w Hall of Horrors.
Dawne osady
W parku jest też kilka śladów po dawnych jego mieszkańcach. Zwykle są to naprawdę ruiny, a nawet ich resztki, jednak malowniczo wkomponowują się w krajobraz. Próbowałam zastanowić się jak mogło wyglądać codzienne życie w tym miejscu, strasznie trudno mi było to sobie wyobrazić.
***
Niech Was więc nie zmyli fakt, że park jest położony na pustyni, a wokół same kaktusy i juki. Nie jest to miejsce nudne, na pewno! Jest magiczne!
Aleksandra Karkowska – autorka międzypokoleniowych książek „Banany z cukru Pudru”, „Na Giewont się patrzy”, „Marsz, marsz BATORY”, „Mewa na patyku”, „FOTO z misiem”. Od 2015 roku prowadzi Oficynę Wydawniczą Oryginały. Absolwentka Polskiej Szkoły Reportażu. Działa społecznie na warszawskiej Sadybie. Kocha fotografie i podróże.
Więcej o podróżach znajdziecie tutaj.
