Więcej...

    Miss Dior – ukochana muza słynnego projektanta

    „Miss Dior” kojarzymy głównie z nazwą perfum i legendarną kwiecistą suknią, która została zaprojektowana i uszyta przez Christiana Diora. Za tym określeniem kryła się jednak bliska mu osoba. Kim zatem była Miss Dior dla słynnego projektanta?

    Jaśmin i róże

    Catherine Dior była młodszą o dwanaście lat siostrą Christina Diora i najmłodszą z piątki rodzeństwa. Urodziła się 12 sierpnia 1917 roku w Granville.
    Christian i Catherine od najmłodszych lat byli sobie bardzo bliscy. Łączyła ich pasja do ogrodnictwa, którą przekazała im ich matka Madeleine Dior. Ich przydomowy ogród zawsze był pełen kwiatów, w tym róż i jaśminów prowansalskich, których w ogrodzie Madeleine, w rodzinnej posiadłości Diorów – Les Rhumbs w Granville – nie brakowało. Te dwa gatunki krzewów stały się ukochanymi kwiatami Catherine i Christiana, którzy już po śmierci swojej matki dalej z pasją oddawali się ogrodnictwu.

    Na początku wojny rodzeństwo przeprowadziło się z Paryża do miasteczka Callian. Warzywa, które wspólnie hodowali wtedy na małej farmie, następnie sprzedawali, by zarabiać na życie. Również na farmie w Callian nie mogło zabraknąć kwiatów, bo praca w ich otoczeniu dawała rodzeństwu chwile wytchnienia w trudnym czasie wojny, pełnym niepewności i lęków.

    Kwiaty, zapach róż i jaśminu były nie tylko pielęgnowanym przez Catherine i Christiana pięknym wspomnieniem z dzieciństwa, ale tworzyły pomiędzy nimi niewidzialną więź. Stały się rozpoznawalnym motywem w twórczości Diora, poprzez który artysta wyrażał swoje uczucia.

    Bohaterka

    Catherine i Christian uwielbiali swoje towarzystwo, a projektant, jako starszy brat, całe życie opiekował się młodszą siostrą. Nie mógł jednak uchronić jej przed niebezpieczeństwem, które przyniósł mroczny czas wojny i hitlerowska okupacja. Rodzeństwo musiało rozstać się na jakiś czas. Catherine została w Callian, a Christian wyjechał do Paryża w poszukiwaniu pracy w paryskich domach mody i rozpoczął pracę u Luciena Lelonga.

    Któregoś dnia Catherine wybrała się z farmy z Callian do sklepu w Cannes, by kupić radio, dzięki któremu mogłaby na bieżąco słuchać wiadomości o przebiegu wojny i informacji na temat generała Charles’a de Gaulle’a. Właścicielem sklepu był Hervé des Charbonneries, który należał do ruchu oporu F2. Catherine i Hervé zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia.

    Należy wiedzieć, że grupę oporu F2, która powstała w lipcu 1940 roku, utworzyli polscy oficerowie, dlatego miała powiązania z polskim, jak i brytyjskim wywiadem. Polscy oficerowie werbowali Francuzów, a dzięki stworzeniu odpowiednio dużej siatki agentów mogli przekazywać wiadomości dalej, do Londynu. Według źródeł do F2 u schyłku wojny należało ponad dwa i pół tysiąca osób, a 23 % stanowiły kobiety.

    Catherine pod pseudonimem „Caro”, pozyskiwała wiadomości o pozycjach niemieckich wojsk, po to, by przekazać je oficerom F2. Na spotkania udawała się zwykle na rowerze, pokonując samotnie długie trasy.

    W pewnym momencie w Callian i Cannes zaczęło robić się na tyle niebezpiecznie, że Catherine przeprowadziła się do Paryża, dołączając do swojego brata.

    Jednak z początkiem lipca 1944 roku została aresztowana w stolicy podczas pracy na rzecz ruchu oporu. Pomimo brutalnego przesłuchania i umieszczenia jej w więzieniu we Fresnes, a następnie przewiezienia do przejściowego żeńskiego obozu w Romainville (na wschód od stolicy Francji), w którym przebywały kobiety przed transportem do Niemiec, nie wyjawiła prawdy o agentach i działaniach F2.

    W tym czasie Christian robił wszystko, by jego siostra uniknęła deportacji i by mógł ją z powrotem odzyskać. To jednak się nie udało i w sierpniu Catherine, otrzymując numer 57813, trafiła do niemieckiego obozu Ravensbrück dla kobiet.

    Nadzieja na ocalenie

    Nieludzkie warunki panujące w obozie i niewolnicza praca ponad siły, przy znikomych racjach żywnościowych sprawiały, że wiele kobiet umierało z wycieńczenia.

    Wieści o losach Catherine Dior przestały docierać do brata, a ona sama była przewożona do kolejnych podobozów o nazwach Abteroda i Markkleeberg. Źródła wskazują na to, że udało jej się uciec z marszu śmierci w Dreźnie, wiosną 21 kwietnia 1945 roku.

    Christian, który nie wyobrażał sobie życia bez siostry, poszukiwał nadziei na jej odnalezienie u jasnowidzów i osób zajmujących się wróżeniem z kart. Jedna z tych osób przepowiedziała mu, że siostra powróci bezpiecznie do domu. Lekarstwem dla projektanta na tęsknotę za Catherine w tamtym czasie okazała się praca.

    Catherine Dior powróciła do Paryża, jednak nie pierwszymi pociągami, które transportowały wycieńczonych więźniów z Niemiec, lecz dopiero z końcem maja 1945 roku. Podobno Christian, który wybrał się po nią na dworzec, nie rozpoznał jej od razu. Kobieta była tak słaba i chora, że nie była nawet w stanie zjeść kolacji, którą na powitanie przygotował dla niej brat. W kolejnych miesiącach zmagała się z lękami, bezsennością i depresją oraz bólami nóg i kręgosłupa.

    Dopiero jesienią zaczęła powracać do normalnego funkcjonowania. Uzyskała licencję na handel kwiatami. Biznes prowadziła wraz z Hervé, który był miłością jej życia.

    Catherie za swoją bohaterską postawę otrzymała prestiżowe odznaczenia, w tym również od Polski – Krzyż Walecznych.

    Zapach uczuć

    Kiedy Christian jako młody projektant zaczął rysować i szyć pierwsze sukienki, to najczęściej Catherine występowała w nich w roli modelki.

    Swoją braterską miłość do siostry i radość z jej odzyskania po wielu miesiącach rozłąki projektant wyraził tworząc perfumy „Miss Dior”. Zapach, którego podstawą był prowansalski jaśmin i róże, tak uwielbiane przez oboje rodzeństwa, miał swoją premierę w 1947 roku przy okazji pokazu kolekcji „New Look”, która była pierwszą kolekcją zrealizowaną przez Dom Mody Christiana Diora.

    Ponieważ Christian kochał każdą zaprojektowaną przez siebie suknię i traktował je wszystkie niczym swoje dzieci, zwykł również nadawać im imiona. Jego suknie i kolekcje zawsze nawiązywały do kwiatowych motywów. W wiosenno-letniej kolekcji „Iluzja”, w lutym 1949 roku, zaprezentował zjawiskową suknię o nazwie „Miss Dior”. Wiele wskazuje na to, że projekt sukni zdobionej kwiatami uszytymi z delikatnego materiału: różami, bzami, niezapominajkami i konwaliami, był także dedykowany Catherine. Suknia „Miss Dior” była olśniewająco piękna i do dziś pozostaje inspiracją dla wielu projektantów, jest symbolem twórczości Christiana Diora.

    Catherine Dior zmarła 17 czerwca 2008 roku w Callian, w swoim domu we Francji. Podobno siostra Christiana, dokąd tylko starczyło jej sił, w przydomowym ogrodzie hodowała ukochane róże, z których robiono olejek eteryczny potrzebny do produkcji perfum marki Dior.

    Przeżywając o pięćdziesiąt lat Christiana, do samego końca dbała o pamięć o swoim słynnym bracie, zabiegając o stworzenie muzeum ku czci Christiana Diora i jego twórczości, które powstało w ich rodzinnym Granville z końcem lat 90.

    Źródła:
    Justine Picardie. Miss Dior. Opowieść o wojnie, odwadze i modzie.
    https://www.onet.pl/styl-zycia/damosfera/christian-dior-kwiaty-przepowiednia-i-obsesja-tworzenia/r9c97ds,30bc1058
    https://www.vogue.pl/a/odwiedzamy-la-galerie-dior-muzeum-upamietniajace-dziela-christiana-diora-i-jego-nastepcow
    https://kobieta.rp.pl/jej-historia/art40063601-miss-dior-odwazna-muza-kreatora-byla-agentka-rowniez-polskiego-rzadu
    https://en.wikipedia.org/wiki/Catherine_Dior

    Więcej o sylwetkach kobiet znajdziecie tutaj.

    ZOSTAW ODPOWIEDŹ

    Proszę wpisać swój komentarz!

    Akceptuję Politykę prywatności / RODO i Regulamin serwisu

    Proszę podać swoje imię tutaj



    Inne w kategorii

    PARTNERZY