Niedaleko na północ od Palm Springs leży miasteczko Pioneertown. Przy głównej ulicy znajdują się saloon, bank, hotel… drewniane budynki w kowboyskim stylu. Idealny klimat Dzikiego Zachodu. Teoretycznie podobnych miasteczek w Kalifornii jest sporo, często są to tzw. „miasteczka duchów” (ghost town), bo opuszczone przez mieszkańców wiele lat temu.
To, pomimo że wyglądem przypomina właśnie takie miejsca, jest inne. Pioneertown to imitacja kowbojskiego miasta z końca XIX wieku. Miasto powstało w latach 40. XX wieku. I jest zamieszkałe, na stałe mieszka tu kilkaset osób.
W 1946 roku Dick Curtis, amerykański aktor, miał marzenie o stworzeniu planu filmowego. Wkrótce znalazło się kilkunastu inwestorów, którzy złożyli się po 500 dolarów. Zarejestrowali firmę, zakupili 32 tysiące akrów ziemi i wybudowali na niej Pioneertown.
Według założeń i marzenia Dicka Curtisa miało to być miejsce, w którym mogliby pracować, a także mieszkać, bawić się, żyć z przyjaciółmi, współpracownikami, rodziną. Założyciele chcieli więc stworzyć tematyczne miasto w klimacie Dzikiego Zachodu z końca XIX wieku, bo takich filmów wtedy najwięcej kręcono, do którego będzie można łatwo dotrzeć zarówno z Los Angeles, jak i Palm Springs. Miasto miało służyć jako miejsce do produkcji filmów, ale także jako miejsce wypoczynku i stałe miejsce zamieszkania dla osób pracujących w branży rozrywkowej, a także miłośników filmów czy pustynnego klimatu.
Już w 1947 roku Pioneertown stało się funkcjonującym miastem. Plany rozwojowe jeśli chodzi o budowę społeczności zostały odłożone na drugi plan, postanowiono skupić się na obsłudze produkcji filmowych. W latach 40. i 50. XX wieku nakręcono w Pioneertown ponad 50 filmów i seriali. W mieście odbyło się różnych ponad 200 produkcji!
Były plany rozbudowy miasta – budowy jeziora, pola golfowego, centrum handlowego, lotniska.
Jednak zakończyła się era filmów o Dzikim Zachodzie, zakończyły się wielkie produkcje w Pioneertown. Zapotrzebowanie na skorzystanie z tego planu zdjęciowego zmalało.
Miasto zostało jednak utrzymane dzięki zaangażowaniu społeczności lokalnej. Dzisiaj mieszka tu kilkaset osób, a miasto w całości jest własnością prywatną.
Do dziś główna ulica, czyli Mane Street, zachowuje swój urok. Przy niej znajdują się sklepy i pracownie artystyczne, muzeum, czy saloon. Można w nich zakupić ręcznie robioną ceramikę, mydła z koziego mleka, pamiątki. Saloon to działający bar.
Część z budynków to imitacje, czyli mają tylko fasady od strony głównej ulicy. To np. bank, łaźnia, hotel, więzienie. W mieście jest też teatr, poczta, stodoła, kręgielnia, kościół. Wszystko utrzymane w klimacie.
Pioneertown do dzisiaj jest wykorzystywane jako plan zdjęciowy do produkcji filmów, seriali, teledysków, reklam o tematyce Dzikiego Zachodu. Z Hollywood jest tu zdecydowanie bliżej niż na „prawdziwy” Dziki Zachód. Jest również miastem, w którym żyją i pracują jego mieszkańcy. To oni są właścicielami każdego z budynków. Z uśmiechem witają każdego turystę, jest im miło, kiedy robisz pamiątkowe rodzinne zdjęcia, jednak jeśli planujesz jakąkolwiek inną produkcję, uzyskaj zgodę właściciela!
Aleksandra Karkowska – autorka międzypokoleniowych książek „Banany z cukru Pudru”, „Na Giewont się patrzy”, „Marsz, marsz BATORY”, „Mewa na patyku”, „FOTO z misiem”. Od 2015 roku prowadzi Oficynę Wydawniczą Oryginały. Absolwentka Polskiej Szkoły Reportażu. Działa społecznie na warszawskiej Sadybie. Kocha fotografie i podróże.
Więcej o podróżach znajdziecie tutaj.
