Sekwoja olbrzymia, inaczej też zwana mamutowiec olbrzymi, to największe drzewa na świecie pod względem objętości. Zwykle osiągają 250 – 300 stóp wysokości, czyli 60-100 metrów. Najwyższa ma około 110 metrów! Ich wysokość jest imponująca, ale dodajmy, że ich średnica dochodzi do ponad 11 metrów. Średnicę tych olbrzymów mierzy się na wysokości 2 metrów ze względu na budowę drzewa, które przy ziemi jest znacznie szersze i masywniejsze, dzięki czemu jest bardziej stabilne. Te rozmiary dają olbrzymią masę!
Kora drzew ma piękny, ciepły bogaty cynamonowy kolor. Struktura kory jest włóknista. Szyszki sekwoi maja kształt jajka, są wielkości około 3-5 cm.
Calaveras Big Trees State Park to park stanowy Kalifornii słynący z gigantycznych sekwoi. Znajduje się w środkowej Kalifornii, około 260 km na wschód od San Francisco. W Parku znajdują się dwa skupiska tych potężnych i pięknych drzew: North Grove (Północny Gaj) i South Grove (Południowy Gaj), przy czym w pierwszym znajduje się około 100 olbrzymów, a w drugim około 1000. Południowy Gaj nie jest dostępny w okresie zimowym, więc udało mi się odwiedzić jedynie część północną. Ale te 100 drzew robi ogromne wrażenie.
***
Rdzenni Amerykanie z plemienia Miwok zamieszkujący te ziemie znali te drzewa od pokoleń. Szanowali je, uważali za święte i nietykalne. Żyli obok nich. Reszta świata dowiedziała się o olbrzymach w 1852 roku, kiedy Augustus T. Dowd, tropiąc rannego niedźwiedzia, trafił na las ogromnych drzew. Gigantyczna sekwoja, która jako pierwsza przykuła jego uwagę była największą na terenie Północnego Gaju. Początkowo nie wierzono w jego opowieści, aż przyprowadził kilku mężczyzn by im pokazać swoje odkrycie. Wieść o drzewach szybko się rozeszła po świecie, przyciągnęła ciekawskich gości, ale też pragnących zarobić przedsiębiorców.
„Drzewo Odkryć”, które jako pierwsze przyciągnęło uwagę Dowda jako pierwsze padło ofiarą już w 1853 roku. Jego ścięcie zajęło pięciu mężczyznom 22 dni! Fragmenty pnia i kory wysłano do San Francisco, aby je pokazać widzom. Wysłano je również do Nowego Jorku. Na pniu obciętego drzewa urządzono parkiet taneczny, a nawet saloon.
Kolejne drzewo, które ucierpiało to „Matka Lasu” (Mother of the Forest), z którego zdjęto prawie 60 ton kory w 1854 roku. Drzewo odkorowano i ponownie zmontowano korę, by pokazać ją na wystawach. Zraniono w ten sposób drzewo pozbawiając je ochronnej warstwy. W 1861 zrzuciło baldachim, a w 1908 roku pożar spalił większość drzewa.
W 1861 zbudowano hotel Mammoth Grove, stworzono kurort dla odwiedzających.
Na początku lat 80.XIX wieku wycięto tunel w kolejnym drzewie, nazwanym „Pioneer Cabin Tree”, aby mogli nim przechodzić turyści. Dodatkowa atrakcja kosztem pięknego drzewa.
Na przełomie wieków ziemia ta była własnością kilku przedsiębiorców zajmujących się drewnem, którzy planowali wycinkę pozostałych drzew, ponieważ olbrzymy z grubymi pniami były świetnym źródłem drewna. Na szczęście te plany wywołały protesty ze strony mieszkańców i działaczy na rzecz ochrony przyrody. Las był nadal traktowany jako atrakcja turystyczna.
Działki, które obecnie są terenem parku zostały zakupione przez drwala Roberta P. Whiteside’a w styczniu 1900 roku z zamiarem wyrębu. Dopiero w 1931 roku udało się odkupić te tereny od jego rodziny. W tym samym roku założono Park Stanowy Calaveras Big Trees, który obecnie ma ponad 2600 hektarów.
Hotel Mammoth Grove spalił się w pożarze w 1943 roku, nigdy go nie odbudowano.
***
W części północnej jest wyznaczona trasa około 2,5 kilometra pomiędzy największymi drzewami.
Spotkamy na trasie wiele pięknych okazów, większość z nich została nazwana. Spotkamy między innymi takie drzewa, jak: Empire, Old Bachelor, Trzy Gracje, Abraham Lincoln.
Na szlaku znajdziemy pień „Drzewa Odkryć”, na który możemy wejść dzięki drewnianym schodom. To było pierwsze drzewo, które zostało ścięte w tym lesie. Na tym pniu urządzano potańcówki.
Znajdziemy też „Matkę Lasu” umierającą po odkorowaniu jej przez odkrywców oraz „Pioneer Cabin Tree”, w którym wycięto przejście. Drzewo upadło podczas burzy w styczniu 2017 roku.
W parku znajdują się również pozostałości „Ojca Lasu”, ogromnej sekwoi, która upadła lata temu. Drzewo miało 435 stóp wysokości i 35 stóp obwodu, czyli odpowiednio 132 i 10,66 metra. To gigant gigantów!
***
Te drzewa są majestatyczne, piękne i mają wyjątkową energię.
Wspaniale, że udało się je ochronić!
Aleksandra Karkowska – autorka międzypokoleniowych książek „Banany z cukru Pudru”, „Na Giewont się patrzy”, „Marsz, marsz BATORY”, „Mewa na patyku”, „FOTO z misiem”. Od 2015 roku prowadzi Oficynę Wydawniczą Oryginały. Absolwentka Polskiej Szkoły Reportażu. Działa społecznie na warszawskiej Sadybie. Kocha fotografie i podróże.
Więcej o podróżach znajdziecie tutaj.
