Po niemal 40 latach monumentalna brazylijska produkcja wraca na antenę. Już od 17 lutego TVP Kobieta pokaże 100 półgodzinnych odcinków „Niewolnicy Isaury”, niegdyś ulubienicy polskich widzów, sportretowanej przez Lucélię Santos. Premierowe odcinki będą wyświetlane w soboty o godz. 8:40, powtórki – w niedziele o 17:30. Każdorazowo stacja wyemituje po dwa odcinki kultowego serialu. Wyczekując powrotu telenoweli na srebrny ekran, wyruszamy w nostalgiczną podróż, by zagłębić się w kilka ciekawostek na temat „Niewolnicy Isaury”…
1. Telenowelę zrealizowano na podstawie XIX-wiecznej powieści
Za podstawę scenariusza „Niewolnicy Isaury” posłużyła powieść Bernardo Guimaraesa o tym samym tytule z 1875 roku. Pisarz tworzył w okresie brazylijskiego romantyzmu, a w swojej twórczości wielokrotnie opowiadał się po stronie abolicjonizmu. Główną ideą tego ruchu było zniesienie niewolnictwa. Taką tematykę odnajdziemy właśnie w jego najsłynniejszym dziele. „Niewolnica Isaura” toczy się na kilkanaście lat przed zniesieniem niewolnictwa w 1888 roku za panowania Pedro II. Handel ludźmi zostaje tu przedstawiony jako niechlubny proceder, okradający niewinne jednostki z resztek godności, stanowi ponadto punkt wyjścia dla rozważań o równości.
Na tym tle śledzimy losy młodej niewolnicy – tytułowej Isaury, która pracuje w domu plantatora bawełny. Dziewczyna jest traktowana inaczej od reszty służących ze względu na swój jasny kolor skóry. Państwo zadbali o jej wykształcenie, opanowanie języków obcych, śpiewu i tańca, a w końcu piękne suknie. Bajkowe życie Isaury odmienia na gorsze powrót młodego dziedzica Leôncia, który na wszelkie sposoby stara się ją uwieść. Odmowa dziewczyny wzbudza w nim mściwe zamiary i odkrywa naturę despoty. W tym samym czasie prawdziwy ukochany Isaury, Tobiasz – dziedzic z sąsiedniej plantacji, pragnie ją wykupić i pojąć za żonę, ale spotyka się z odmową złego Leôncia.
2. Powstało kilka wersji „Niewolnicy Isaury”
… i nie mamy tu na myśli remake’ów! Oryginalny serial z 1976 roku zrealizowany dla brazylijskiej stacji TV Globo składał się ze 100 półgodzinnych odcinków. Eksportowe wersje różniły się jednak od siebie i były krótsze. Zwykle obejmowały 30 półgodzinnych odcinków lub 15 trwających około godziny. W Polsce serial emitowano w ostatniej, 15-częściowej odsłonie.
3. „Niewolnica Isaura” była największym hitem w dziejach polskiej telewizji
Choć brazylijska telenowela powstała w 1976 roku, to w Polsce emitowano ją od 1985 roku. Już od pierwszego odcinka wywołała powszechne poruszenie. Krytycy nie pozostawili na serialu klasy B suchej nitki, ale widzowie byli odmiennego zdania i z zapartym tchem śledzili słodko-gorzkie losy dobrej, niewinnej i pięknej Isaury próbującej sprostać terrorowi Leôncia. Żaden inny program nie dorównywał mu popularnością – średnia oglądalność telenoweli wynosiła 81%. Zdarzało się, że oglądalność dochodziła nawet do zawrotnych 92%! To czyni „Niewolnicę Isaurę” najpopularniejszym programem w dziejach polskiej telewizji.
4. Nie tylko Polacy pokochali historię Isaury
„Niewolnica Isaura” do dziś pozostaje największym hitem brazylijskiej telewizji. Serial sprzedano do ponad 100 państw, a wielki sukces odniósł zwłaszcza w krajach bloku wschodniego, w ZSRR, na Węgrzech i Jugosławii. Znacząca popularność wiązała się również z chińską telewizją. „Niewolnica Isaura” była tam pierwszym zagranicznym serialem od czasów rewolucji kulturalnej. Wcielająca się w rolę Isaury Lucélia Santos towarzyszyła nawet prezydentowi Brazylii podczas jego oficjalnej wizyty w Chinach. W Państwie Środka otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki.
5. Odtwórcy głównych ról odwiedzili Polskę
W maju 1985 roku na fali popularności telenoweli Lucélia Santos i Rubens de Falco (wcielający się w serialu w role Isaury oraz Leôncia) przylecieli do Polski. Ich tygodniową wizytę stale nadzorowała milicja próbująca ujarzmić rozemocjonowane tłumy fanów napierające na brazylijskich gwiazdorów. Aktorski duet był oszołomiony. Lucélia i Rubens nie spodziewali się, że są aż tak popularni w naszym kraju. Tłumy śledzących ich ekranowe perypetie wielbicieli witały idoli z każdej strony, niejednokrotnie uniemożliwiając spokojny przejazd czy wysiadanie z auta. U Lucélii Santos miało to wywołać napady paniki. Podczas kilku dni spędzonych w Polsce odwiedzali szkoły, zakłady pracy i szpitale. Zawitali do Warszawy, Krakowa, Łodzi, Katowic, Sosnowca oraz Skierniewic. Byli również na domówce u Krzysztofa Szmagiera, reżysera „07, zgłoś się”, gdzie poznali m.in. Gustawa Holoubka.
6. Moda na „Niewolnicę Isaurę”
Po wizycie Lucélii Santos i emocjonującym zakończeniu telenoweli Polki chciały upodobnić się do ekranowej ulubienicy. Popularna stała się wówczas fryzura „na Isaurę”, czyli proste włosy sięgające ramion z przedziałkiem na środku. Co ciekawe powszechną praktyką było nadawanie nowo narodzonym dziewczynkom imienia głównej bohaterki brazylijskiego serialu.
7. W 2004 roku powstała nowa wersja „Niewolnicy Isaury”
Nowa adaptacja powieści Bernardo Guimaraesa liczyła aż 167 odcinków, czyli prawie dwa razy więcej od telenoweli z połowy lat 70. W głównych rolach wystąpili tym razem Bianca Rinaldi jako Isaura oraz Leopoldo Pacheco portretujący Leôncia. W Polsce serial emitowano na kanale Zone Romantica. Co ciekawe, za kamerą ponownie stanął Herval Rossano, który reżyserował również opowieść o Isaurze w 1976 roku.
Więcej o kulturze i sztuce znajdziecie tutaj.
