Kobieta dojrzała i świadoma swojej wartości staje przed wyzwaniem dotyczącym jej relacji z mężczyznami. Zdarza się, że w poszukiwaniu partnera, który jej dorówna, napotyka na trudności. Wynikają one nie tylko potrzeby fizycznej atrakcyjności czy zdolności wpisania się w tradycyjną rolę partnera. Istota rzeczy tkwi bowiem w głębokiej, autentycznej więzi, mającej swoje fundamenty w równowadze emocjonalnej, intelektualnej i duchowej. Dla takich kobiet mężczyzna, który nie jest w kontakcie ze swoimi emocjami i unika konfrontacji z samym sobą, nie jest atrakcyjny.
David Deida w książce Droga prawdziwego mężczyzny mówi o tym, że prawdziwy mężczyzna nie boi się siły kobiety, ale potrafi z nią współpracować. Taki mężczyzna jest świadomy własnej energii, zarówno męskiej, jak i żeńskiej. Jest gotowy na głęboką, autentyczną relację, opartą na wzajemnym szacunku i otwartości. To dlatego wiele dojrzałych kobiet woli żyć samodzielnie, niż wiązać się z kimś, kto nie potrafi sprostać ich wymaganiom. Kobieta wie, że w relacji, która nie opiera się na wzajemnej autentyczności, jej emocjonalny ładunek zostanie wyczerpany.
Świadoma kobieta staje przed wyzwaniem znalezienia partnera, który będzie w stanie dorównać jej na tych samych poziomach. Współczesna kobieta zna swoją wartość i rozumie własne potrzeby, oczekuje zatem od partnera czegoś więcej niż tylko odgrywania ról narzucanych przez społeczne oczekiwania. Pragnie emocjonalnej głębi, otwartości i gotowości do wzajemnego rozwoju. To nie jest wynikiem kaprysu, ale zrozumienia, że prawdziwa relacja wymaga zaangażowania, świadomości siebie i współdziałania na poziomach wykraczających poza powierzchowność. Wiele kobiet, które osiągnęły dojrzałość, zdaje sobie sprawę, że relacja z partnerem nie powinna zaspokajać tylko ich zewnętrznych potrzeb, ale również potrzebę autentyczności, szacunku i równowagi.
Oczekiwania często wynikają z tego, czego kobieta nauczyła się przez lata o sobie samej i świecie. Po pierwsze, kobieta będąca na drodze samopoznania rozumie, że nie chce być w związku, który ją ogranicza, blokuje jej rozwój lub narusza jej integralność. Ma świadomość własnej wartości i wie, że jej potrzeby są równie ważne jak potrzeby partnera. Często doświadczenie wcześniejszych, niepełnych czy niezdrowych związków kształtuje jej postawę.
Po drugie, współczesna kobieta zna swoje emocje, jest w stanie je nazwać i zrozumieć. Działa w prawdzie, nie bojąc się konfrontacji z trudnymi uczuciami, co oznacza, że nie będzie zadowalała się powierzchownym związkiem, który nie pozwala jej na pełne wyrażenie siebie.
Mężczyzna, który nie kontaktuje się ze swoimi emocjami, nie rozumie własnych potrzeb, nie jest w stanie nawiązać głębokiej więzi z samym sobą. Taki człowiek nie potrafi zrozumieć swojej energii, nie wie, co go porusza, a jego życie emocjonalne okazuje się zagmatwane lub stłumione. Mężczyzna, który unika konfrontacji z sobą, nie jest w stanie żyć w prawdzie w relacji – ani z sobą, ani z partnerką. Unikanie emocji, niechęć do ich wyrażania i lęk przed bliskością tworzą mur, który skutecznie oddziela go od głębszej więzi z innymi. Natomiast relacja, która nie opiera się na prawdzie, nie zapewni kobiecie poczucia bezpieczeństwa i obustronnego doświadczenia głębi.
Chodzi tu o pewnego rodzaju gotowość mężczyzny do uznania, że kobieta, która jest w pełni sobą, nie potrzebuje ochrony ani usprawiedliwienia, ale przestrzeni, aby rozkwitać. Dojrzały mężczyzna rozumie, że prawdziwa męskość nie polega na dominacji, lecz na zdolności do współpracy, zrozumienia i celebracji mocy kobiety. Mężczyzna świadomy swojej energii potrafi dostrzec i docenić kobiecość, która wcale mu nie zagraża, lecz stanowi dopełnienie jego własnej siły. Taki mężczyzna potrafi być z kobietą na równi, współpracować z nią, a nie kontrolować.
Świadomy mężczyzna nie unika odpowiedzialności za własne uczucia, ale potrafi je wyrazić i przepracować. Potrafi rozmawiać o emocjach, nie boi się ich, ani nie traktuje jako oznak słabości. Taka postawa, zrozumienie własnych emocji i gotowość do dzielenia się nimi, staje się kluczowa w budowaniu relacji, w której oboje partnerzy mogą się rozwijać.
Robert A. Glover w książce (Nie)miły facet zwraca uwagę na problematykę mężczyzn, którzy nie są w kontakcie z własnymi emocjami, a ich relacje z kobietami często opierają się na lękach i potrzebie aprobaty. Glover wyróżnia tzw. „grzecznych chłopców”, którzy starają się zdobywać akceptację i miłość poprzez spełnianie oczekiwań innych, w tym kobiet, ale jednocześnie unikają wyzwań i nie potrafią w pełni wyrażać siebie w relacjach. Z perspektywy Glovera, to właśnie ci mężczyźni, którzy nie są świadomi swoich prawdziwych potrzeb i uczuć, doświadczają trudności w tworzeniu zdrowych, głębokich związków.
Niedojrzały mężczyzna często szuka w relacjach potwierdzenia swojej wartości, zamiast być w pełni sobą, z własnymi granicami, potrzebami i pragnieniami.W relacji z takim partnerem kobieta często czuje się osamotniona, ponieważ nie może w pełni wyrazić siebie, nie otrzymuje wsparcia, nie realizuje swoich potrzeb, a związek staje się płytki i niepełny.
Dojrzała singielka świadomie wybiera życie w zgodzie ze sobą, redefiniując pojęcie szczęścia i spełnienia. Decyduje się na wolność emocjonalną, nie uzależniając swojej wartości ani poczucia sensu życia od obecności partnera. Dla niej bycie w związku nie jest celem samym w sobie, lecz możliwością dzielenia się życiem z kimś, kto jest gotów na autentyczną relację opartą na wzajemnym szacunku i zrozumieniu. Taka kobieta nie odrzuca miłości ani bliskości, lecz szuka relacji, która będzie przestrzenią wzajemnego wsparcia, inspiracji oraz wspólnego rozwoju. Jest gotowa na związek tylko wtedy, gdy nie wymaga on od niej rezygnacji z własnych wartości i niezależności.
Postawa dojrzałej singielki nie wynika z braku szacunku dla mężczyzn, skrajnego feminizmu czy lekceważącego stosunku do innych. Wręcz przeciwnie, jej decyzja opiera się na głębokim zrozumieniu siebie oraz świadomości własnych potrzeb i pragnień. Taka kobieta szanuje mężczyzn i ich wybory, ale nie zgadza się na pozostawanie w relacji, która ją ogranicza emocjonalnie, intelektualnie czy duchowo. Jej niezależność nie jest buntem przeciwko tradycyjnym normom, lecz wynikiem samoakceptacji i wewnętrznej harmonii. To wybór oparty na autentyczności, a nie na potrzebie udowodnienia czegokolwiek komukolwiek.
Życie dojrzałej singielki jest pełne pasji, celów i wartości, które definiują jej codzienność. Skupia się na rozwoju osobistym, budowaniu kariery, pielęgnowaniu relacji z przyjaciółmi i rodziną oraz realizowaniu własnych marzeń i zainteresowań. Ceni wolność w decydowaniu o swoim czasie i przestrzeni, co daje jej poczucie kontroli nad życiem. Jej egzystencja opiera się na harmonii, równowadze i samorealizacji. Potrafi czerpać radość z małych rzeczy, jednocześnie nie bojąc się samotności, którą traktuje jako okazję do refleksji i głębszego poznania siebie.
Wybierając siebie i swoją niezależność, nie zamyka się na miłość ani bliskość. Jest otwarta na relacje, ale tylko na takich warunkach, które pozwalają jej zachować integralność i wolność bycia sobą. Szuka partnera, który będzie równorzędnym towarzyszem podróży przez życie, nie zaś kimś, kto wymaga od niej dostosowania się do jego oczekiwań czy schematów społecznych. Takie podejście pozwala jej nawiązywać głębokie, autentyczne relacje oparte na wzajemnym szacunku, zrozumieniu i harmonii. W ten sposób redefiniuje pojęcie szczęścia, pokazując, że spełnienie i radość można znaleźć zarówno w związku, jak i w świadomej, pełnej wartości relacji ze sobą samą.
Więcej o psychologii znajdziecie tutaj.
