***
Piszę ten artykuł, mając obok siebie długą listę zadań do wykonania. W tej chwili jednak chciałabym rzucić wszystko i poświęcić czas na obejrzenie filmu lub spacer po lesie. Warto podkreślić, że kocham swoją pracę, daje mi ona wiele satysfakcji, pozwala na naukę i rozwój.
Mogę śmiało powiedzieć, że lubię to, co robię i wiem, dlaczego to robię. Wkładana przeze mnie energia zwraca się w postaci pozytywnych emocji, rozwoju, pieniędzy oraz perspektyw na budowanie własnego biznesu. Czemu w takim razie odczuwam brak motywacji, chcąc schować listę zadań i zająć się czymś innym? Jak w takiej sytuacji odnaleźć w sobie motywację i znowu czerpać satysfakcję z pracy?
Podejmij walkę! Jesteś silna
Parę lat temu zdecydowanie podjęłabym walkę. Przecież mam swoje cele, plany, pracę do zrobienia. Nie mam czasu na leniuchowanie. Jak piszą w motywacyjnych książkach o tym, jak osiągać cele, najważniejsze jest wytrwałość i konsekwentne działania.
Co można zrobić, aby zadbać o motywację i dalej konsekwentnie realizować swoje plany:
● zadbać o dobry sen oraz zdrowe nawyki, aby mieć energię;
● z rana dać sobie dawkę motywacji, słuchając afirmacji lub motywacyjnych przemówień osób, które nas inspirują;
● trzeba mieć wyznaczony plan na dzień i dążyć do realizacji założonych zadań poprzez niechęć (przecież jestem silna i potrafię wszystko);
● dbać o swój tryb dnia, żeby nie wybijać się z rytmu.
***
Po jakimś czasie, rzeczywiście, te działania powodowały, że „wracałam do gry”. Znowu byłam efektywna i produktywnie realizowałam zamierzone cele. Ale takie zwycięstwo nad sobą kosztowało dużo wysiłku i energii. Dzięki tym działaniom “dowoziłam” to, co zamierzałam, ale nie czułam frajdy z samego procesu. Tylko zmęczenie po codziennej walce z brakiem motywacji i niechęcią do pracy.
Czy jest inna droga?
Kobieta jest jak fala
Kiedyś przeczytałam dość znaną książkę o relacjach damsko-męskich „Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus” (swoją drogą polecam). Wyciągnęłam z niej jedną ważną myśl: my kobiety jesteśmy jak fala. Mamy swoje przypływu i odpływy. W książce akurat chodziło o zachowaniu kobiet w związkach, ale moim zdaniem to jest spostrzeżenie, które ma dużo szersze przełożenie.
Każda z nas ma swój naturalny cykl. Są krótsze cykle – dzienne. Większość z nas bardzo dobrze wie, w jaką porę dnia ma najwięcej energii. Czy lepiej wstać wcześniej, czy później? Do której godziny najlepiej położyć się spać, aby mieć energię z rana?
Również większość z nas już zauważa, w jakie dni tygodnia jesteśmy najbardziej produktywne i najwięcej potrafimy zrobić. Już wiem, że w czwartki często mam mniej energii, a piątek jest dla mnie najlepszym dniem na nadrobienie zaległości oraz podsumowanie tygodnia i zaplanowania kolejnego.
***
Ale każda z nas ma też dłuższe cykle w ciągu miesiąca oraz roku. Mamy dłuższe okresy, kiedy jesteśmy produktywne, efektywne, zmotywowane, a są okresy, kiedy absolutnie nie chce się pracować. Może to być sygnałem, że organizm potrzebuje naładować baterię, a może jest potrzebna przerwa, aby znaleźć rozwiązanie jakiegoś problemu lub wymyślić coś nowego.
Aby wygrać, poddaj się
Z czasem doszłam do wniosku, że najlepsze co można zrobić w takiej sytuacji, to po prostu zaufać sobie i się poddać. Oczywiście, najważniejsze zadania i tak trzeba wykonać, ale to, co można odpuścić — warto odpuścić. I zrobić to, na co masz ochotę. Daj sobie pozwolenie, aby zapomnieć, jak dużo spraw na Ciebie czeka. Czujesz, że potrzebujesz zmiany otoczenia, zorganizuj sobie krótki wypad na weekend. Na jakiś czas przestań oczekiwać od siebie bycia efektywną, pozwól sobie robić tylko niezbędne minimum i poświęć czas na hobby, spotkania ze znajomymi, wyjazd, spacery, sport. Na coś, co daje Ci radość i ładuje Twoją baterię. Poddaj się wewnętrznej fali. Masz wrażenie, że się oddalasz od swojego wyznaczonego kierunku, ale to jest tylko chwilowy odpływ, aby z większą energią ruszyć do przodu.
Kiedyś usłyszałam historię, którą odpowiadał Ajahn Brahm. Opowiadał o jednym mnichu, który pewnego dnia znalazł się na bezludnej plaży. Było to przepiękne miejsce, a ocean wabił, aby popływać w jego wodach. Kiedy mnich odpłynął od brzegu, poczuł, że porwał go bardzo silny prąd i unosi coraz dalej od brzegu. Zrozumiał, że mimo tego, że płynie z całych sił, nie udaje mu się przybliżyć się do brzegu. Wtedy mnich przestał walczyć, poddał się, położył się na plecach i dał się ponieść prądu. Doszedł do wniosku, że w pewny momencie prąd wyniesie go na brzeg. Musi po prostu wytrwać. I tak dokładnie się stało. Po kilku godzinach dryfowania, mnich zobaczył, że już może dopłynąć do brzegu. Czy miałby na to siły, gdyby próbował walczyć z tym prądem?
***
Wcześniej, kiedy w takich momentach braku motywacji i chęci do pracy, próbowałam walczyć i na siłę realizować swoje plany, czułam się zmęczona i nie miałam satysfakcji z tego, co robię. Teraz staram się poddać i odpuścić to, co mogę odpuścić. Często mam wyrzuty, że nic nie robię, nie uczę się, nie rozwijam się, nie wykonuję tyle pracy, ile powinnam. Ale mówię sobie, że jest to tylko tymczasowy odpływ. Staram się zorganizować dla siebie dobry odpoczynek, zmianę otoczenia, krótki wyjazd. Słucham siebie i staram się dać to, czego potrzebuję.
Po jakimś czasie takiego “leniuchowania” i dryfowania zauważam, że znowu mam chęć i motywację, i z wielką przyjemnością zabieram się za pracę. Często wracam z nowymi pomysłami lub nagle coś mi się udaje albo mam wenę i w jeden weekend piszę 3 zaległe wpisy.
A co Ty wybierasz: walkę czy poddanie się?
