Za dużo, za szybko, za wysoko, zbyt ambitnie…
Pasjonaci intensywnego życia powiedzą, że przecież nie można zostać w tyle, nie można sobie pobłażać, nie powinno się marnować czasu i ani jednej kropli swojego potencjału. I tacy Giganci w którymś momencie swojego życia uderzają boleśnie „głową w mur”. Tym murem może być niedyspozycja (choroba, wypadek), która zmusza ich do wyhamowania. Mur może też przybrać formę bolesnej porażki zawodowej lub relacyjnej. W tej lub w innej formie Gigant nagle z przerażeniem sobie uświadamia, że są takie okoliczności życiowe, wobec których czuje się bezradny, słaby, a nawet złamany…
Gigant ma magnetyczną osobowość, emanuje wysokim poziomem energii życiowej, jest kreatywny i przebojowy. Jest wzorem dla środowiska często niedoścignionym. Gigant buduje swój wizerunek niezłomnego herosa, który nigdy nie traci entuzjazmu do życia stawiając sobie kolejne wielkie cele. Taka postać nie zadowala się przeciętnością, nie odnajduje szczęścia w zwykłym, spokojnym życiu. Gigant skupia swoją uwagę i energię tylko na wielkich sprawach, pragnie zrealizować coś spektakularnego kierując się wyłącznie szczytnymi ideami.
Rezerwuary
Każdy Gigant nadwyręża swoje rezerwuary siły witalnej i zdrowotnej, ponieważ ma stuprocentowe przekonanie, że jego energia jest niewyczerpywalna. Ignoruje drobne sygnały, że trzeba regularnie odpoczywać, wyhamowywać, umieć się zdystansować do tych wszystkich wielkich projektów. Nie utożsamiać się wyłącznie ze swoim aspektem herosa i wielkiego kreatora. Gigant jest odporny na ból (fizyczny i psychiczny) i często forsuje swoje zasoby energetyczne. Nie komunikuje o swoich słabościach, ani też, że potrzebuje wsparcia, bo przede wszystkim sam nie dopuszcza myśli, że miałby się pokazać w stanie nieporadności i bezsilności. Giganta największa słabość to nieumiejętność konfrontowania się z nią (!).
Gigant nie rozumie ludzkich słabości. Myśli i działa zawsze stosując się do wysokich kryteriów etycznych. Nie mieści mu się w głowie, jak można postąpić niehonorowo, egocentrycznie, nieuczciwie, dwulicowo. Siergiej Łazariew (autor cyklu książek „Diagnostyka karmy”) mówi w tym przypadku o nadmiernym przywiązaniu do wartości duchowych. Gigant nie pojmuje, jak można kierować się niskimi pobudkami. Dopóki sam nie zderzy się z taką sytuacją, żyje w swoim świecie, gdzie króluje prawość, wysokie morale, hojność i przez pryzmat tych wartości patrzy na innych ludzi.
Miara
Mierzy ich swoją miarą i… prędzej czy później gorzko się rozczarowuje. To jest moment, który jest bolesną lekcją utrzymywania w sercu dobroduszności wobec ludzi miałkich. Gigant musi zejść z wyżyn mentalnych i duchowych do zwykłego, małego człowieka, który tak, jak umie próbuje poradzić sobie z wyzwaniami życiowymi i utrzymać się „na powierzchni”. Ma go zrozumieć i ofiarować mądrą miłość i pomoc. Czasem ma go po prostu zostawić tam, gdzie on jest, bo nie ma z drugiej strony gotowości, aby z tej pomocy właściwie skorzystać.
Gigant ma nauczyć się kochać ludzi z ich wszystkimi słabościami, dysfunkcjami i lękami. Ma zrozumieć świat pełen zagrożeń i ograniczeń, w jakim oni żyją każdego dnia. Nie wyręczać, nie robić prezentów, nie ratować. Tylko kochać, akceptować i edukować. To jest prawdziwa misja Gigantów – ludzi o wielkich sercach, wybitnym potencjale, spektakularnej energii życiowej – wykazać się dobrodusznością i zrozumieniem wobec wszystkiego co ludzkie. A potem – spotkać się ze słabościami w sobie i zintegrować je z całym swoim heroizmem.
Powodzenia Giganci 🙂
