Różowe życie Jayne Mansfield
Chyba najlepszym przykładem gwiazdy, której wizerunek zdefiniował jeden kolor, była Jayne Mansfield. Na przełomie lat 50. i 60. ubiegłego stulecia to właśnie ona była największą rywalką uwielbianej przez miliony Marilyn Monroe. Przed zdobyciem rozgłosu Jayne, naturalna brunetka, próbowała zdobyć uznanie w zawodzie aktorki swym naturalnym talentem. W rzeczywistości skromna i szalenie inteligentna (jej IQ wynosiło 163!) dziewczyna pewnego dnia wpadła na pomysł odgrywania roli głupiutkiej blondynki. Przefarbowała włosy, zmieniła naturalne zachowanie na maksymalnie kokieteryjne i w takim wydaniu zawojowała Fabryką Snów. Do tego doszły skandale, które przyciągały spojrzenia niemal całego świata. Niestety kreacja stworzona na potrzeby kinowej kariery zawładnęła w pewnym momencie jej życiem prywatnym, zamykając Jayne w złotej klatce.
Poza burzą jasnych loków wyróżnikiem Mansfield był róż. U szczytu sławy gwiazda zamieszkała w różowym pałacu – z różowymi wannami w kształcie serca, różowym kominkiem, różowym basenem w usłanym różami ogrodzie i nawet ze ścianami wyścielanymi różowym futerkiem. Wszystko tonęło w różu i zamierzonym kiczu. Cukierkowy kolor zdefiniował image Jayne na co dzień. Gwiazda nie tylko mieszkała w różowej willi, ale jeździła też różowym Cadillaciem i bardzo często zakładała kreacje w tym odcieniu. Po tragicznej śmierci w wypadku samochodowym w 1967 roku rodzina aktorki zdecydowała się również na różowy nagrobek.
Liliowy sen Kim Novak
Inną słynną blondynką z tamtych lat i, prawdę mówiąc, o wiele bardziej utalentowaną była Kim Novak. Za namową agentów gwiazda współpracująca z takimi legendami kina jak Alfred Hitchcock, Billy Wilder czy Otto Preminger swoim znakiem rozpoznawczym uczyniła odcienie fioletu. Znana z musicalu „Kumpel Joey” artystka zwykle prezentowała się na czerwonym dywanie w liliowych kreacjach, bardzo często ten kolor towarzyszył jej także na wielkim ekranie. Również kolor włosów Kim Novak nie był typowym kolorem blond, a wpadał w delikatne tony fioletu.
Wizerunek w lawendowych barwach niekiedy stawał się dla gwiazdy źródłem problemu. Tak było przy okazji jej najważniejszego dzieła „Zawrót głowy”, gdzie pod okiem mistrza suspensu Alfreda Hitchcocka wykreowała podwójną kreację eterycznej Madeleine i femme fatale Judy. Gwiazda przez większość filmu jest obecna na ekranie w szarym kostiumie, co stało się przyczyną jej konfliktu z reżyserem. Kim Novak nie wypadało bowiem pokazywać się na ekranie w tak chłodnym odcieniu, jednak sam kostium był kluczowy dla fabuły – symbolizował wewnętrzny dyskomfort (anty)bohaterki odgrywającej przecież rolę kobiety, którą nie jest. W ramach rekompensaty w jednej ze scen filmu (podczas kolacji ze Scottiem już jako Judy Barton) Novak pojawia się jednak w fioletowej sukni.
Niczym radosny słonecznik… Doris Day
Serdeczna, ciepła, radosna, promienna – te słowa przychodzą na myśl, gdy słyszymy jej nazwisko. Znana z musicali i komedii romantycznych, w których tworzyła legendarne duety m.in. z Rockiem Hudsonem czy Clarkiem Gablem Doris Day zasłynęła nie tylko z wielkiego aktorskiego talentu, ale też zdolności wokalnych. Jej najsłynniejszym utworem jest „Que sera, sera”, który wykonała przy okazji klasyka Hitchcocka „Człowiek, który wiedział za dużo”.
Jasnowłosą i niebieskooką Doris Day zawsze ukazywano w ciepłych barwach. Bardzo często mogliśmy ją również zobaczyć w odcieniach bieli i niebieskiego. Ulubionym kolorem gwiazdy był jednak żółty. To właśnie ten energiczny i pełny słońca kolor najlepiej oddawał powszechne wyobrażenie o artystce – zawsze uśmiechniętej, tryskającej optymizmem oraz wiodącej idealne życie. Niestety jak wiemy, prawdziwe losy Doris Day były naznaczone tragedią. To po raz kolejny dowodzi, jak hollywoodzkie bajki mijały się (i wciąż mijają) z rzeczywistością.
W barwach Marilyn Monroe
Pozostając w temacie najpopularniejszych blondynek złotej ery amerykańskiego kina, nie możemy pominąć legendarnej Marilyn Monroe. Znana z komedii „Pół żartem, pół serio” czy dramatu „Skłóceni z życiem” aktorka prywatnie ceniła sobie stonowane i klasyczne odcienie: biel, czerń i beż. Wybierając szpilki, zawsze sięgała po te w cielistym kolorze, aby optycznie wydłużyć swoje nogi. Choć poza blaskiem fleszy decydowała o swojej garderobie, nie miała już takiego przyzwolenia podczas branżowych wydarzeń czy samych filmów.
Wizerunkowi znawcy uznali, że MM najlepiej prezentuje się w zdecydowanych, soczystych i seksownych barwach. Czerwień, pomarańcz oraz róż zdominowały jej wizerunek, choć wśród słynnych kreacji nie brakowało również połyskliwego złota czy sensualnego błękitu. Najpiękniejsze filmowe kostiumy Marilyn Monroe, które przenikły do popkultury, pochodzą z uroczej i dobrze wytrzymującej próbę czasu komedii „Mężczyźni wolą blondynki”. Aktorkę obserwujemy tam zarówno w cekinowej ognisto-czerwonej sukni, jak i pomarańczowej sukience z falbanami oraz rozcięciem poniżej kolan. Podczas wykonania piosenki „Diamonds Are a Girl’s Best Friend” Marilyn ma natomiast na sobie kultową różową suknię z kokardą w talii, która pozostaje jej najlepiej rozpoznawalną kreacją.
Kusząca płachta na byka… Jane Russell
Nie tylko jasnowłose aktorki miały swój kolor. W przezabawnym obrazie „Mężczyźni wolą blondynki” Marilyn Monroe towarzyszyła Jane Russell. Ciemnowłosa gwiazda zasłynęła z wizerunku seksbomby, a ognisty temperament jej bohaterek podkreślano za sprawą koloru czerwonego. Aktorka bardzo często nosiła kreacje właśnie we wspomnianym odcieniu – czy to pod postacią błyszczącej, ponętnie odsłaniającej dekolt sukni, czy eleganckiej, kobiecej marynarki. Nawet jeśli baza jej kostiumu była utrzymana w innych barwach, czerwień gościła na jej ustach bądź pod postacią dodatków np. kapeluszy.
Królowa pasteli – Audrey Hepburn
Ukochanym kolorem niezapomnianej Audrey Hepburn był cyjan – blady odcień niebieskiego, który można określić jako sinoniebieski. W przypadku laureatki Oscara za rolę w „Rzymskich wakacjach” nie da się jednak wskazać jednego koloru, który zdefiniował jej wizerunek w świadomości fanów, lecz całą grupę barw pastelowych.
Audrey była aktorką o pięknej, subtelnej i szlachetnej urodzie, cechującą się nieprzemijającym młodzieńczym pierwiastkiem. Hollywoodzcy mocarze chcieli właśnie podkreślić ów dziewczęcy element jej aparycji. I choć ikona stylu prezentowała się dobrze w każdym kolorze (rozsławiła w końcu małą czarną dzięki „Śniadaniu u Tiffany’ego”!), to jej niemal mityczny look korzystał przeważnie z jasnych, nienachalnych i spokojnych pasteli. Pudrowy róż, błękit, brzoskwiniowy, seledynowy oraz beż – te pastelowe barwy wyznaczały klasyczny styl ulubienicy kinomanów.
Więcej o kulturze i sztuce znajdziecie tutaj.
