Słowacy mają to szczęście, że po ich stronie leży dużo większa część Tatr i również te wyższe szczyty. Zachęcam do wyjazdu na słowacką stronę Tatr. Tam jest o wiele mniej osób na szlakach i można pobyć sam na sam z przyrodą.
Słowackie góry mają jeszcze jedną wspaniałą zaletę. Tam można poczuć magię wysokich gór, nie będąc super wytrawnym piechurem czy piechurką.
Mam taką propozycję! Tatry Wysokie dla każdego, czyli spacer od chaty do chaty, czyli od schroniska do schroniska. Tylko od Was zależy, do której chaty na proponowanej trasie dojdziecie. Ale zaręczam, że już przy pierwszej czy drugiej poczujecie klimat wysokich gór!
Ja wybrałam się na ten szlak w połowie kwietnia, była pełna zima w górach! Niech Was więc moje zdjęcia nie przerażą. Podejście do chaty Teryho w głębokim śniegu troszkę mnie zaskoczyło, ale późną wiosną, latem czy jesienią będzie tu cudownie!
Hrebienok, 1285 m n.p.m.
Starujemy w Starym Smokovcu, tuż obok Grand Hotelu. Na Hrebienok możemy dotrzeć kolejką linową, zwaną na Słowacji lanovką lub pieszo, szlakiem zielonym, niebieskim lub drogą asfaltową. Ja najbardziej lubię podchodzić szlakiem zielonym. To trasa około 40 minut w górę z pięknymi widokami na szczyty: Slawkowski i Łomnicki. Bardzo przyjemny spacer.
Symbolem Hrebienka jest niedźwiedź, dlatego znajdziemy tu sporo rzeźb niedźwiedzia. Pierwsza wita nas już na samym środku, kiedy dotrzemy po schodach na chodnik, na którym rozdzielają się trasy.
Sporo drewnianych jest ustawionych przy szlaku niebieskim, jest tam strefa relaksu, prócz ławek z niedźwiedziami i figurami zwierząt są tam leżanki, na których możemy wygodnie się ułożyć i podziwiać krajobraz – widok na dolinę i Niskie Tatry.
Z Hrebienka startujemy na wiele tras w wysokie partie górskie, tu przechodzi tatrzańska magistrala – najpopularniejszy szlak w słowackich Tatrach, oznaczony jako czerwony.
Rainerova Chata, 1285 m n.p.m.
Zaledwie 20 minut spaceru z Hrebienka znajduje się najstarsza chata w słowackich Tatrach. To Rainerova Chata zbudowana w 1863 roku. Prowadzi ją od lat 90-tych XX wieku Peter Petras. Herbatka z tatrzańskich ziół, zbieranych osobiście przez prowadzącego schronisko, to punkt obowiązkowy w tej chacie.
Zimą Peter buduje ze śniegu szopkę naturalnych rozmiarów, szopka stoi długo do później wiosny. Mi udało się ją jeszcze zobaczyć w Święta Wielkanocne!
To maleńka chata, jedyna bez możliwości noclegu, ale bardzo klimatyczna. Wewnątrz znajduje się kuchnia kaflowa, na której przyrządzana jest ta tatrzańska herbatka, oraz kolekcja dzwonków na zyrtkach. Zajrzyjcie tu koniecznie.
Po odpoczynku w Rainerovej Chacie mamy wybór – zawracamy czy idziemy dalej. Jeśli zawracamy, to proponuje przejść obok potoku i wodospadu zielonym szlakiem, po drodze tuż przy Bilikowej Chacie lub możemy iść wyżej do Chaty Zamkovskeho.
Bilikova Chata, 1265 m n.p.m.
To znacznie większe schronisko od Rainerovej Chatki, można tu przenocować i jest prowadzona kuchnia. Szczególnie polecam taras z pięknym widokiem na Łomnicki Szczyt. Idealne miejsce na odpoczynek przed zejściem z gór, a nawet na obiad.
Zamkovskeho Chata, 1475 m n.p.m.
Jeśli zdecydowaliśmy się iść w gorę od Rainerowej Chatki, to zaledwie 30 minut spokojnego spaceru pod górę znajduje się idealne miejsce na odpoczynek w cieniu wysokich świerków. Tu również jest możliwość noclegu i zjedzenia ciepłego posiłku.
I znów, tu możemy zakończyć nasz marsz i wrócić na dół albo ruszyć dalej w górę. Dwie godziny marszu dzielą nas od kolejnej górskiej chaty.
Teryho Chata, 2015 m n.p.m.
Wiedzie do niej piękna trasa doliną, latem cała ukwiecona. Ostatni odcinek trasy do Teryho Chaty to dość ciężkie podejście. Około godziny drogi, mocno pod górę, trawersem. Jeśli mamy siłę, to warto. Wysokie Tatry na wyciągnięcie ręki – szczyty takie jak np. Baranie Rogi czy Lodowy, jeziorka, w których górskie szczyty się odbijają, i te pasące się kozice…
Stąd prowadzą oczywiście szlaki na dalsze wędrówki, ale o nich opowiem następnym razem.
Nosicze
Do części schronisk na terenie Tatr słowackich, m.in. do Rainerovej Chaty, Zamkovskoho i Teryho, wszystko jest wnoszone na plecach, pieszo. Każda puszka czy butelka napoju, składniki na zupę czy jajecznicę! Pościel, papier toaletowy i mydło. Wcześniej na plecach, na tak zwanych krosnach (drewnianej konstrukcji) wniesiono ławki, stoły, łóżka, naczynia, nie wspominając o materiałach budowlanych. Tatrzański sherpa to nosicz (od słowackiego słowa nosič).
Na proponowanej trasie, od Hrebienka do Teryho Chaty, często można ich spotkać.
Pamiętaj, gdy spotkasz nosicza, zejdź mu z drogi, usuń się, pozwól mu przejść. Nie zagaduj. On idzie w pełnym skupieniu. Na krosnach ma około 50 kg albo więcej.
Nie szukajmy śmietników wokół schronisk, o których piszę. Śmieci też trzeba znieść. Zabierz swoje śmieci ze sobą.
A po zejściu z gór, polecam wizytę w Szwajcarskim Domu w Starym Smokovcu, gdzie jest prowadzone małe Muzeum Sherpów oraz kawiarnia. Można tam obejrzeć filmy dokumentalne oraz książki na temat wypraw nosiczy w góry.
Nie ma znaczenia jak daleko i wysoko zajdziesz, ważne jak odbierzesz swoją wizytę w górach. Ta trasa jest idealna dla każdego, proszę wybrać wersję, która odpowiada Waszym preferencjom, kondycji, możliwościom czasowym. Ale poczujcie góry! Tego wam życzę.
Aleksandra Karkowska – autorka międzypokoleniowych książek „Banany z cukru Pudru”, „Na Giewont się patrzy”, „Mewa na patyku”, „Marsz, marsz BATORY”, „FOTO z misiem”. Od 2015 roku prowadzi Oficynę Wydawniczą Oryginały. Działa społecznie na warszawskiej Sadybie. Kocha fotografie i podróże.
