***
Tatry. Magiczne góry, które ściągają o każdej porze roku wielu turystów.
Wyjątkowo pięknie jest tu zimą. Ze względu na ich wysokość, możemy podziwiać w Tatrach prawdziwą zimę, ze śniegiem. W tym roku śniegu napadało wyjątkowo dużo i jest przepięknie. Ze względu na te warunki oczywiście narty zjazdowe, skitury są tu bardzo popularne.
Ja chcę zarekomendować tatrzańskie zimowe wakacje osobom początkującym, które na nartach nie jeżdżą i mają opory, by pójść na szlak w warunkach zimowych.
Kilka prostych zasad
Sprawdzajmy warunki pogodowe – najlepiej na stronach Tatrzańskiego Parku Narodowego. Czy na pewno wybrany szlak jest otwarty, czy nie ma zagrożenia lawinowego, itp.
Zabierzmy koniecznie ze sobą raki i kijki trekkingowe. Raki będą bardzo pomocne na oblodzonych szlakach czy nawet na ubitym śniegu, szczególnie kiedy trasa prowadzi ostro w górę lub w dół.
W plecaku warto też mieć termos z ciepłą herbatą, kanapkę czy batony. Ja zwykle zabieram dodatkową koszulkę, czapkę i skarpety. Na wszelki wypadek.
Jeśli powyższe punkty zostały sprawdzone, to przed nami już tylko wybór trasy.
Wybierzmy stosunkowo łatwą, taką na nasze możliwości, jeśli to nasz pierwszy zimowy spacer w górach. Zacznijmy od prostszych i krótszych. Jeśli pójdzie nam gładko, następnego dnia możemy wyjść na dłuższy spacer. Poniżej kilka propozycji.
Dolina Kościeliska
To jedna z piękniejszych dolin w polskich Tatrach. Przejście do schroniska Ornak, znajdującego się na końcu doliny, zajmuje około półtorej godziny. Droga wiodąca do schroniska jest łagodna, szeroka, zwykle udeptana zimą. Jeśli przy schronisku mamy niedosyt, proponuję podejść nad Smreczyński Staw (pół godziny w jedną stronę), trochę pod górkę, ale widok stawu bezcenny.
Polecam oczywiście odpoczynek w miłej atmosferze schroniska, łyk herbaty, szarlotkę?
Jedna uwaga – Dolina Kościeliska to jeden z najbardziej popularnych szlaków, jeśli nie lubimy tłumów, to postarajmy się wyjść na szlak najwcześniej. A jeśli się nie uda i jednak na początku trasy zauważymy spore tłumy polecam skręcić w Dolinę Lejową, również piękna, ale pusta.
Dolina Małej Łąki i Przysłup Miętusi
To moja ulubiona trasa na poranny rozruch. Wejście żółtym szlakiem na Wielką Polanę Małej Łąki, potem czarnym na Przysłop Miętusi i zejście niebieskim do wejścia na szlak żółty zajmuje około dwie- dwie i pół godziny. To nie jest bardzo uczęszczana trasa zimą. Po dojściu do Małej Łąki warto przejść się polaną zanim skręcimy w górę na czarny szlak.
Na Przysłopie możemy chwilę odetchnąć i podziwiać Giewont oraz Czerwone Wierchy. Stąd mamy kilka możliwości kontynuacji drogi.
Jeśli nie mamy siły to polecam zejść niebieskim szlakiem, to najkrótsza trasa. Możemy zejść do Doliny Kościeliskiej – tylko trasa w dół i potem w dolinie w stronę Drogi pod Reglami po płaskim terenie. Możemy tez dojść do Drogi pod Reglami przez Nędzówkę. Tu musimy podejść trochę pod górę, warto, bo widok na Czerwone Wierchy jest przepiękny z tej trasy, a potem dość stromym szlakiem zejść w dół.
Dolina Kondratowa
To najdłuższa z proponowanych tras. Marsz rozpoczynamy przy rondzie w Kuźnicach, do Kuźnic trzeba przejść dwa i pół kilometra, by ruszyć na szlak. Można podjechać busem do samych Kuźnic z ronda, by mieć więcej siły na marsz po szlaku.
Do schroniska na Hali Kondratowej czeka nas podejście, które zajmie około godzinę – półtorej, w zależności od naszej kondycji i warunków. Ruszamy niebieskim szlakiem. Przechodzimy obok Pustelni św. Brata Alberta, następnie mijamy Hotel Kalatówki. Możemy tu odpocząć na tarasie, napić się czegoś ciepłego. Dalej czeka nas droga przez las. Schronisko na Hali Kondratowej to najmniejsze schronisko w polskich Tatrach, bardzo malowniczy drewniany budynek, gdzie warto przysiąść na chwilę na tarasie i podziwiać widok.
Nie bójmy się wyruszyć zima na szlak. Pamiętajmy jednak o wspomnianych kilku zasadach. To mogą być dla nas niezapomniane spacery. Polecam.
Aleksandra Karkowska – autorka międzypokoleniowych książek „Banany z cukru Pudru”, „Na Giewont się patrzy”, „Marsz, marsz BATORY”, „FOTO z misiem”. Od 2015 roku prowadzi Oficynę Wydawniczą Oryginały. Działa społecznie na warszawskiej Sadybie. Kocha fotografie i podróże.
