Bielsko-Biała

Bielsko- Biała to było dla mnie miasto „na końcu świata”, do którego jakoś nie mogłam dojechać. Aż wreszcie! To miasto o wyjątkowym klimacie, z rynkiem i zamkiem – muzeum, z malowniczymi uliczkami i podcieniami, z perełkami architektury w stylu wiedeńskim, z których większość jest pieczołowicie odrestaurowana. Znajdziemy tu też budynki wymagające remontu, ale czasem właśnie te, mają najwięcej uroku… i charakter.
Miasto, pomimo, że składa się z dwóch dawnych miast, jest na tyle nieduże, że można je zwiedzać spacerując. I taki spacer dziś Państwu polecam.

Historia

Bielsko-Biała to urokliwe miasteczko położone po dwóch stronach rzeki Białej, która stanowiła granicę pomiędzy Śląskiem a Małopolską.
Bielsko, śląskie miasto, było założone w XIII wieku, należało do królestwa czeskiego, w XVI wieku zostało włączone do monarchii Habsburgów. Biała, małopolska osada, powstała w XVI wieku w granicach Rzeczpospolitej. Po I rozbiorze Polski również znalazła się w granicach Austrii. Po I wojnie światowej oba miasta powróciły do państwa polskiego.
Ludność Bielska i Białej do czasu II wojny światowej to był istny tygiel kulturowy, cechowały ją wielonarodowość i wielowyznaniowość. Mieszkali tu Polacy, Niemcy, Czesi, Żydzi, katolicy, ewangelicy, wyznawcy judaizmu.
Jako jedno miasto istnieje dopiero od 1951 roku.

Mały Wiedeń

Bielsko-Biała bywa nazywana „Małym Wiedniem”, gdyż wiele zabytków nawiązuje stylem do architektury wiedeńskiej.
Teatr Polski – wzniesiony pod koniec XIX wieku. Koszty budowy pokryły składki miejscowej ludności. Swoją działalność rozpoczął w 1890 roku premierą sztuki „Sen nocy letniej”. Niedawno wnętrza odrestaurowano nadając im wspaniały wystrój z początku XX wieku. Teatr można zwiedzać od kulis, po wcześniejszym umówieniu się. To w tym gmachu nagrywano film „Niebezpieczni dżentelmeni”.
Ratusz to dawny gmach Komunalnej Kasy Oszczędności i Magistratu Białej, a obecnie siedziba Urzędu Miejskiego w Bielsku-Białej. Zbudowany w 1897, odrestaurowany gruntownie w 1997 roku.
Dworzec kolejowy, Hotel President, Poczta Główna, Hotel Pod Orłem to kolejne przepiękne budynki z końca XIX wieku. Dodatkowo warto przejść się ulicami 3 Maja, Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, przy których są kamienice bielskich fabrykantów. Między innymi willa Teodora Sixta, w której obecnie znajduje się galeria sztuki, oddział BWA, można więc ją obejrzeć od środka.

Kamienica Pod Żabami to z kolei secesyjna kamienica z 1903 roku. Nad portalem wejściowym (od strony ulicy Targowej) znajduje się rzeźba ucztujących żab, na elewacji elementy roślinne i pełzające chrząszcze.

Murale

W Bielsku-Białej znajdziemy 30 wielkoformatowych dzieł, w większości w centrum miasta, na ścianach kamienic czy fasadach budynków.
W Centrum Informacji Turystycznej można pobrać mapkę z oznaczonymi muralami w mieście. Ciekawy pretekst do spaceru innymi ścieżkami, bo nie zawsze głównymi ulicami.

Bajkowy świat

W mieście dostępny jest również szlak „Bajkowa Bielsko-Biała”. W centrum miasta spotkamy bohaterów ulubionych kreskówek w postaci rzeźb. Jest Reksio, Bolek i Lolek, jest Bartolini Bartłomiej Herbu Zielona Pietruszka, Smok Wawelski, Pampalini Łowca Zwierząt z hipopotamem.
Wszyscy oni zostali stworzeni w Studio Filmów Rysunkowych, które powstało w 1947 roku. Obecnie studio jest w remoncie, w jego siedzibie powstaje tu Interaktywne Centrum Bajki i Animacji OKO, które będzie nowoczesnym centrum rozrywki i edukacji. Planowana jest przestrzeń muzealno-wystawiennicza, gdzie będzie można poznać techniki animacji oraz jej historię. Na pewno będzie bajkowo!

I Maluch!

Dzisiaj ten kultowy samochód możemy zobaczyć w Starej Fabryce – oddziale Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej na stałej wystawie „Od włókiennictwa do małego fiata. Przemysł Bielska-Białej w XIX i XX wieku”. Maluchy, czyli Fiaty 126p były produkowane w Bielsku-Białej w latach 1972-2000. To był kultowy samochód! Pamiętam podróże z rodziną na wakacje, właśnie maluchem. Cztery osoby, bagaże… i wszystko się mieściło. Aż trudno w to uwierzyć, kiedy podejdziemy do tego samochodu dziś.

Aleksandra Karkowska – autorka międzypokoleniowych książek „Banany z cukru Pudru”, „Na Giewont się patrzy”, „Marsz, marsz BATORY”, „FOTO z misiem”. Od 2015 roku prowadzi Oficynę Wydawniczą Oryginały. Absolwentka Polskiej Szkoły Reportażu. Działa społecznie na warszawskiej Sadybie. Kocha fotografie i podróże.

Więcej o podróżach znajdziecie tutaj.