Energia
DAMOSFERA: Jesteś wulkanem pozytywnej energii i pewnie dobrze wiesz, gdzie szukać smaków życia?
JOSE TORRES: To bardzo ogólne pytanie, bo jak byłem młodszy, to poszukiwałem atrakcji, gdzie indziej niż teraz. Teraz patrzę na wiele spraw przez pryzmat doświadczenia, ale i samo życie nauczyło mnie inaczej interpretować różne sygnały. Staram się smakować życie na każdym odcinku, nie raniąc nikogo i nie czyniąc nikomu nic złego, a wręcz przeciwnie – staram się pomagać ile mogę. To daje mi dużo satysfakcji, chociaż może się wydawać dość egoistycznym podejściem do życia, ale daje mi to dużo szczęścia.
DAMOSFERA: Co teraz porabiasz?
JOSE TORRES: Przez cały czas prowadzę działalność artystyczną, a ostatnimi czasy powiększyła się liczba projektów muzycznych, w których biorę udział. Oczywiście pierwszeństwo mają moje projekty kubańskie, czyli Havana Dreams. Całość jest dość trudna do ogarnięcia, bo poza tym od półtora roku biorę udział w projekcie jazzowo-rockowo-latinoskim QYAVY (wraz z moimi synami Tomkiem i Filipem), z którym zagraliśmy ostatnio na 4 polskich festiwalach jazzowych. Najmłodszy mój projekt to VIVA SANTANA, gdzie gramy czysto „Santanowską” muzę w hołdzie Santanie i muzyce latynoskiej.
Prezes
Jestem też Prezesem Fundacji „Sztuka, Zdrowie, Tolerancja”, z którą prowadzimy imprezy tematyczne, a przede wszystkim działamy na rzecz Tolerancji. Przez trzy lata prowadziliśmy cykl spotkań w szkołach na różnych poziomach (szkoła podstawowa, licea, wśród studentów i nawet w akademii trzeciego wieku). Więc mam ręce pełne roboty.
DAMOSFERA: Mieszkasz na stałe we Wrocławiu, jak Ci się tam żyje?
JOSE TORRES: We Wrocławiu mieszkam już 14 lat, nie licząc lat studiów. Znam bardzo dobrze to miasto i myślę, że szybko znalazłem swoje miejsce w Polsce. Bardzo śmieszne jest przysłowie mojego Taty „Lepiej być głową myszy niż ogonem lwa”. I tak tutaj się czuję. Piękne miasto, które według mnie miało szczęście do pozytywnych działań ostatnimi czasy. Dwa lata temu było Europejską Stolicą Kultury i dużo się działo.
Zdziwienie
A nawet i dziś wciąż zadziwia tubylców i turystów. Poza tym we Wrocławiu jest miejsce, z którym jestem bardzo związany, czyli najbardziej kubański klub we Wrocławiu, w Polsce i myślę, że nawet w całej Europie – Casa de la Musica, gdzie kipi Kubańskością!!!!!!!!!!!
DAMOSFERA: Twój syn jest perkusistą tak jak Ty, miałeś wpływ na to, że wybrał taki zawód?
JOSE TORRES: (śmiech) Miałem wpływ i udział w tym, że się urodził :-), a co do muzyki, to zawsze miał wolny wybór.
Oczywiście widział, że jestem perkusistą, ale nie z tego powodu wybrał ten fach. Zawsze chciał grać na bębnach, ale droga do tego, co chciał była dłuższa niż sobie wyobraził. Jednak dopiął swego i dziś jest świetnym nie tylko bębniarzem, ale muzykiem i artystą.
Gra
DAMOSFERA: Najbardziej lubisz grać na…
JOSE TORRES: Na tzw. „przedzkadzajkach” albo raczej „pomagajkach”, na których grałem na ponad 55 płytach, z różnymi wykonawcami z każdego gatunku (jazz, rock, pop, muzyka do filmu, kabaret).
DAMOSFERA: Gra na tych instrumentach to chyba dobry pomysł na eksplozję emocji, które w nas siedzą…
JOSE TORRES: Hmm… żeby eksplodować nie trzeba grać na tych instrumentach, ale z tymi instrumentami jest przyjemniej. To jest związane z moją teorią, czyli przynależności człowieka do rytmu, z którym jest związany przez całe życie, chociaż może nie zdawać sobie z tego sprawy. Polacy mają rytm we krwi… tylko czasami mają problem z krążeniem (uśmiech).
DAMOSFERA: Większość z nas boi się swoich emocji, woli nie zwracać na nie uwagi lub ich nie akceptuje. Ty chyba nie masz z tym problemu?
Akceptacja
JOSE TORRES: Ludzie mnie widzą (najczęściej) uśmiechniętego, zadowolonego i dowcipnego. Akceptują mnie takiego i nawet bardzo lubią. Nie zapominajmy, że ja zarówno tak jak się mocno cieszę, tak samo się denerwuję, a tego już ludzie nie akceptują. Niestety, jestem człowiekiem i te dwa oblicza mocno we mnie siedzą i stąd taka energia „plus i minus”.
DAMOSFERA: Jesteś specjalistą od salsy, muzyki, to pewno całe Twoje życie, ale nie miewasz czasem takich myśli, by rzucić wszystko i wyjechać?
JOSE TORRES: Kilka wyjaśnień:
– Nie uważam się za specjalistę póki jest wielu lepszych ode mnie.
– Na muzyce się znam i staram się być zawsze na swoim miejscu.
Czasami napadają mnie takie myśli, żeby rzeczywiście rzucić to wszystko, ale kiedy się zastanawiam na co zmienić, nie znajduję lepszego zajęcia niż bycie Artystą.
Co do wyjazdu?!?!?!?! Sorry, ale będąc polskim obywatelem od 1988 roku, nie wpadłem na pomysł, żeby wyjechać na stałe. Ja tu zostanę i jako ostatni pogaszę światła.
Kuba
DAMOSFERA: Często bywasz na Kubie?
JOSE TORRES: Kiedyś przez okres trzydziestu lat, nie odwiedzałem Wyspy. Było to z powodu porwania mnie w lutym 1984 roku przez władze kubańskie. Napisaliśmy książkę na ten temat pt. Salsa na Wolności.
Postanowiłem, że już nigdy tam nie pojadę i trwałem w tym postanowieniu przez 30 lat. Ale jednak musiałem i chciałem zamknąć ten rozdział, w którym było bardzo dużo przykrych spraw. Tyle lat oddalenia od domu, odejście moich Rodziców, z którymi się nie pożegnałem. Braku kontaktu z moją Rodziną i przyjaciółmi… Dlatego najpierw wyjaśniłem kwestię mojego statusu, wyrobiłem legalnie paszport i z zapewnieniem powrotu, pojechałem na Kubę w 2014 roku.
Jeszcze do tego zawsze moja żona Iza powtarzała mi przez piętnaście lat, że „Kiedyś będziemy wszyscy razem na Kubie”, w co nigdy nie wierzyłem, aż do 2015 roku, kiedy Hawanę zobaczyła cała rodzina Torresów z Polski. To było bardzo wzruszające.
DAMOSFERA: Czy są jakieś smaki – myślę o jedzeniu, które wykorzystujesz w polskiej kuchni?
JOSE TORRES: Lepiej nie rozmawiajmy o gotowaniu, bo naprawdę nie umiem gotować i nie lubię. Za to mój Ojciec był Mistrzem w kuchni. Nigdy w życiu nie jadłem tak pysznych kalmarów, jakie robił Tata!!!!! Rewelacja. Ogólnie nie gotuję, ale jestem specjalistą od przygotowania śniadań. Z mojego śniadania nikt nie wstaje głodny!!!!!!!!!!!
Wolny czas
DAMOSFERA: Co lubisz robić w wolnym czasie?
JOSE TORRES: Ponieważ wolnego czasu czasami nie mam, to nie wiem co robię. Lubię grać w tenisa, bo podobno ruch to zdrowie, również najszybsza droga do kalectwa to też przez sport, ale różne są teorie. Ale ponieważ jestem domatorem, lubię siedzieć w domu i się delektować odpoczynkiem w ogródku.
DAMOSFERA: Żyjemy w czasach kiedy zmienia się pojęcie męskości. Kobiety często same nie wiedzą, czego szukają w facetach, a oni nie wiedzą już czego od nich się oczekuje. Masz jakiś pomysł na dobry związek? Masz za sobą długi staż w tej dziedzinie.
Męskość
JOSE TORRES: Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi, niestety i wracając do pierwszego pytania, teraz będąc dojrzałym mężczyzną patrzę na te sprawy przez inny pryzmat. To co mi przeszkadzało kiedyś, teraz mnie nie rusza, mam większy dystans do siebie i do innych, jest to kwestia również rozwoju duchowego. Poza tym mam taką Partnerkę przy sobie, z którą uczymy się jak żyć dobrze będąc przy tym asertywnym i empatycznym.
Myślę, że nie ma reguły na to, na czym ma polegać szukanie i znajdowanie. Zależy to od osobowości każdego z nas i czego oczekujemy od drugiej osoby. Ważne jest, żeby iść w tym samym kierunku, obok siebie, a nie jedno po drugim. Nie jest to łatwe, ale na pewno skuteczne.
Kobiecość
DAMOSFERA: Kobiecość, czym jest dla Ciebie. Ciekawe, za jakimi damami zdarza Ci się odkręcić głowę?
JOSE TORRES: Kobiecość to taki atut, o który każda kobieta powinna zadbać. Elegancja, usposobienie, zachowanie, ubiór, tajemniczość. Nie musi być głośna, żeby na Nią zwrócić uwagę. Co do odkręcania głowy nie jestem zwolennikiem tego, ale nawet moja najbliższa wie, że patrzę najczęściej na zgrabność nóg. Ale tak po prostu jest, patrzę na nogi i z daleka już to widzę mimo woli. (śmiech)
DAMOSFERA: Jakie masz plany na najbliższy czas?
JOSE TORRES: Trudne również pytanie. Teraz jesteśmy w trakcie kręcenia zdjęć do videoclipu korzystając z dobrego światła na Rynku Wrocławskim, właśnie przy klubie Casa de la Musica. To opowieść o historii miłosnej, w której przypominamy, że faceci też cierpią, jak zostaną opuszczeni. (śmiech)
Tęsknota
DAMOSFERA: Jest coś za czym tęsknisz? Do czego chciałbyś wrócić?
JOSE TORRES: Tęsknimy za czymkolwiek, jeśli nie mamy możliwości powrotu to tego czegoś. Ja trochę, w głębi serca tęskniłem za domem rodzinnym, za Rodzicami, za Rodziną, ale wszystko mi się wyklarowało. Zamknąłem pewien etap i uważam go za rozliczony. Już nie tęsknię i co lepiej, dużo się nauczyłem, bo tęsknota zasłania nam umysł, a do tego nie wolno dopuścić.
Rozmawiała: Kasia Kamińska
Zdjęcia: Klaudia Kim, Studio ILUMINACJA
