Więcej...

    Słodko-gorzkie życie Anity Ekberg

    Legendarna w świecie mody i filmu szwedzka piękność, która wciąż jest uosobieniem stylu, seksapilu oraz jedną z największych kobiecych inspiracji – Anita Ekberg była uwielbiana przez mężczyzn, a kobiety jej zazdrościły. Słynna scena w fontannie Di Trevi z jej udziałem do dziś jest jedną z najbardziej kultowych w historii kinematografii.

    Wschodząca gwiazda

    Anita, a właściwie Kerstin Anita Marianne Ekberg, przyszła na świat 29 września 1931 roku w Malmö. W wieku dziewiętnastu lat została wybrana Miss Szwecji, a następnie wyruszyła do Stanów Zjednoczonych na konkurs Miss Universe. Nie wygrała tytułu najpiękniejszej, ale otworzyły się dla niej drzwi do kariery filmowej dzięki kontraktowi z Universal Studios. Zadebiutowała w filmie „Abbott i Costello lecą na Marsa”, a następnie pojawiła się m.in. w takich produkcjach jak „Casablanca”, „Chiński szlak” czy „Hollywood or Bust”. W swojej całej filmowej karierze otrzymała jedyną w swoim życiu nagrodę Złotego Globu w kategorii najbardziej obiecującej nowej aktorki. Prawdziwa szansa na sukces nadeszła jednak podczas angażu do produkcji „Wojna i pokój” u boku Audrey Hepburn – filmu, który był kręcony w Rzymie. Tam piękną blondynkę dostrzegł reżyser Federico Fellini, który oczarowany ujrzał w Ekberg idealną kandydatkę do roli Sylvii w „Słodkim życiu”. Sam Rzym oczarował aktorkę do tego stopnia, że została tam na kilkadziesiąt lat.

    Jej uroda była niewiarygodna. Nigdy nie widziałem kogoś takiego jak ona. Wywarła na mnie ogromne wrażenie – wspominał Fellini.

    Ikoniczna rola aktorska

    W filmie Felliniego Ekberg wcieliła się w postać Sylvii, szwedzko-amerykańskiej gwiazdy filmowej, która przybywa do Rzymu. Jej postać stała się symbolem przepychu, piękna i dekadencji, a scena kąpieli w Fontannie di Trevi, gdzie Ekberg zanurza się w wodzie w eleganckiej sukni, zaowocowała jedną z najbardziej pamiętnych scen w historii kina. Podobno kręcono ją kilkanaście razy, ponieważ członkowie ekipy filmowej nie mogli oderwać wzroku od pięknej szwedki. Anicie zupełnie nie przeszkadzała zima oraz ekstremalny chłód podczas kręcenia ujęć w wodzie. Do powstania tej kultowej sceny reżysera zainspirowała sama Ekberg, która pewnego razu, gdy było jej gorąco, weszła do rzymskiego wodotrysku. W ten sposób uchwycona przez fotoreporterów zapoczątkowała „ekbergmanię”. Anita stała się jedną z największych muz Felliniego. Pojawiła się jeszcze w trzech innych jego filmach: „Boccaccio ’70”, „Klauni” oraz „Wywiad”. Ostatni z tych filmów był dla reżysera i aktorki sentymentalną podróżą w przeszłość.

    Kiedy wyświetlano film w Nowym Jorku, dystrybutor rozmieścił reprodukcje ze sceną w fontannie na bilbordzie wielkim jak drapacz chmur. Moje nazwisko widniało pośrodku wielkimi literami, a Felliniego było na dole małymi. Teraz nazwisko Felliniego jest wielkie, a moje malutkie. — Anita Ekberg

    Legendarna kreacja

    Znacząca w filmie Felliniego jest suknia noszona przez Anitę Ekberg, która jest jednym z najbardziej znanych elementów kostiumografii filmowej. Piero Gherardi odegrał kluczową rolę w zaprojektowaniu kreacji, a jego talent jako kostiumografa został doceniony oraz nagrodzony Oscarem. Przyczynił się do uchwycenia wizji Federico Felliniego i stworzenia niezapomnianej sceny z Anitą Ekberg w roli głównej. Projekt był niezwykle ważny, ponieważ suknia musiała być zarówno elegancka, jak i odpowiednio praktyczna do użycia w wodzie. Efekt końcowy był oszałamiający – długa, czarna suknia o klasycznym kroju podkreślała urodę i styl szwedki, tworząc jednocześnie dramatyczny kontrast z wodą Fontanny di Trevi. Współcześnie możemy podziwiać tę kreację w największym studiu filmowym na przedmieściach Rzymu zwanym Cinecitta.

    Bohaterka grana przez Anitę w „Słodkim życiu” stała się inspiracją również dla innych twórców m.in. w filmie „Pod słońcem Toskanii” z 2003 roku, jedna z bohaterek Katherine wystylizowana na Sylvię odtwarza scenę w fontannie di Trevi.

    Etykieta seksbomby

    Postać Sylvii uczyniła Anitę nieśmiertelną, lecz stała się dla niej zarówno przekleństwem. Miała ambicje, aby grać różnorodne role filmowe, lecz każdy widział w niej jedynie uwodzicielską blondynkę. Prześladowali ją paparazzi, do tego stopnia, że pewnego dnia wyszła przed dom i zaczęła do nich celować z łuku. Ciekawostką jest, że to właśnie z filmu Fellingiego pochodzi słynne określenie paparazzi, które zostało zaczerpnięte od nazwiska jednego z fotografów Paparazzo ze „Słodkiego życia”. Ekberg nie miała również szczęścia do mężczyzn, którzy ją wykorzystywali i żerowali na jej sławie. Oba jej małżeństwa zakończyły się rozwodem. Nie posiadała dzieci. W końcu problemy osobiste spowodowały, że zaczęła przybierać na wadze, z którą nie mogła się uporać, przez co jej kariera przygasła. Niegdyś pożądana przez wszystkich poszła w odstawkę, bo była czelna się starzeć.

    Kiedy rodzisz się piękna, pomaga Ci to w rozpoczęciu kariery, ale wtedy staje się to przeszkodą.
    — Anita Ekberg

    Dramatyczne zakończenie

    Ostatnie lata życia były dla aktorki wyjątkowo tragiczne. Jej dom obrabowano i podpalono. Nie posiadała pieniędzy na jego odbudowę, a w dodatku upadła i złamała nogę, przez co znalazła się w domu opieki społecznej. Nie miała żadnej rodziny, która mogłaby jej pomóc. Apelowała o wsparcie finansowe do wszystkich, którzy kiedykolwiek cenili jej talent. Zmarła samotnie mając 83 lata w klinice Rocca di Papa niedaleko Rzymu.

    W 1995 roku została wybrana jedną ze 100 najseksowniejszych gwiazd w historii kina według magazynu „Empire”.

    Anita Ekberg do dziś jest pamiętana jako jedna z ikon złotej ery Hollywood i europejskiego kina. Jej obecność w mediach, na okładkach czasopism oraz w reklamach przyczyniły się do ugruntowania jej statusu wielkiej gwiazdy oraz wyobrażeń na temat estetyki glamour oraz kobiecości tamtych czasów. Poza sferą rozrywkową, angażowała się również w akcje społeczne i charytatywne, m.in. działała na rzecz ochrony praw zwierząt. Dziedzictwo Anity Ekberg przetrwało również po jej śmierci w 2015 roku, nadal inspirując kolejne pokolenia zarówno w kontekście filmowym jak i modowym. Fenomen „ekbergomanii” wpisał się trwale w kulturę popularną, a Anita wciąż jest symbolem urody i elegancji.

    W 2021 roku powstał film dokumentalny „Dziewczyna w fontannie”, w którym Monica Bellucci opowiada historię życia Anity Ekberg.

    Bibliografia:
    Berman E., Beyond La Dolce Vita: Anita Ekberg’s Life and Career Before And After Her Most Famous Role, https://time.com/3662866/anita-ekberg-dies-beyond-la-dolce-vita/, dostęp: 28.02.2024.
    Gates A., Anita Ekberg, International Screen Beauty, Dies at 83, https://www.nytimes.com/2015/01/12/movies/anita-ekberg-la-dolce-vita-actress-dies.html, dostęp: 28.02.2024.
    Piątkowska K., Słodkie życie i gorzki finał, czyli historia Anity Ekberg, muzy Federico Felliniego, https://viva.pl/ludzie/gwiazda-filmow-felliniego-anita-ekberg-zmarla-w-samotnosci-i-biedzie-129954-r1/, dostęp: 27.02.2024.
    Soszyński P., Kultura na rauszu: Rzymska orgia, wydanie 52,
    https://www.dwutygodnik.com/artykul/2000-kultura-na-rauszu-rzymska-orgia.html, dostęp: 23.02.2024.

    Więcej o sylwetkach kobiet znajdziecie tutaj.

    Anita Ekberg w 1956 roku, fot. Wikipedia

    ZOSTAW ODPOWIEDŹ

    Proszę wpisać swój komentarz!

    Akceptuję Politykę prywatności / RODO i Regulamin serwisu

    Proszę podać swoje imię tutaj



    Inne w kategorii

    PARTNERZY